“
منطقه/ کشور ۱۹۷۰ ۱۹۵۵ ۲۰۲۰ ۱۴-۰ جهان ۵/۳۷ ۴/۳۱ ۲/۲۵ مناطق توسعه یافته ۰/۲۶ ۶/۱۹ ۷/۱۶ مناطق کمتر توسعه یافته ۸/۴۱ ۳/۳۴ ۸/۲۶ مناطق باحداقل توسعه ۳/۴۴ ۹/۴۳ ۱/۳۷ آفریقا ۸/۴۴ ۸/۴۳ ۱/۳۷ آسیا ۳/۴۰ ۸/۳۱ ۸/۲۳ اروپا ۳/۲۵ ۱/۱۹ ۵/۱۵ آمریکای لاتین و کارائیب
۴/۴۲ ۶/۳۳ ۹/۲۵ آمریکای شمالی ۵/۲۸ ۰/۲۲ ۴/۱۹ اقیانوسیه ۳/۲۳ ۰/۲۶ ۸/۲۲ ۵۹-۱۵ جهان ۱/۵۴ ۱/۵۹ ۷/۶۱ مناطق توسعه یافته ۵/۵۹ ۱/۶۲ ۲/۵۸ مناطق کمتر توسعه یافته ۱/۵۲ ۳/۵۸ ۳/۶۲ مناطق باحداقل توسعه ۶/۵۰ ۳/۵۱ ۲/۵۷ آفریقا ۲/۵۰۲ ۲/۵۱ ۹/۵۶ آسیا ۲/۵۳ ۰/۶۰ ۶/۶۲ اروپا ۲/۵۹ ۰/۶۲ ۳/۵۹ آمریکای لاتین و کارائیب ۲/۵۱ ۹/۵۸ ۸/۶۱ آمریکای شمالی ۷/۵۷ ۷/۶۱ ۵/۵۷ اقیانوسیه ۰/۵۷ ۰/۶۱ ۶/۵۹ ۶۰ جهان ۴/۸ ۵/۹ ۱/۱۳ مناطق توسعه یافته ۵/۱۴ ۳/۱۸ ۱/۲۵ مناطق کمتر توسعه یافته ۱/۶ ۳/۷ ۹/۱۰ مناطق باحداقل توسعه ۱/۵ ۸/۴ ۷/۵ آفریقا ۵ ۰/۵ ۰/۶ آسیا ۵/۶ ۲/۸ ۶/۱۲ اروپا ۵/۱۵ ۹/۱۸ ۲/۲۵ آمریکای لاتین و کارائیب ۴/۶ ۵/۷ ۳/۱۲ آمریکای شمالی ۸/۱۳ ۳/۱۶ ۱/۲۳ اقیانوسیه ۷/۱۰ ۰/۱۳ ۶/۱۷
(ماخذ: اسفراینی، ۱۳۷۸)
درجدول ۲-۳ میزان رشد جمعیت سالمند در مناطق و کشورهای مختلف جهان ارائه شده است. بر اساس اطلاعات ارائه شده در حالی که رشد جمعیت جهان در همه گروههای سنی در سال ۱۹۷۰ لغایت ۱۹۹۵، ۷۲/۱بوده و طی سالهای ۱۹۹۲ لغایت ۲۰۲۰ معادل ۲/۱ پیشبینی میشود. میزان رشد جمعیت ۶۰ سال به بالای جهان طی ۱۹۷۰ لغایت ۱۹۹۵، ۳۳/۲ بوده و طی سالهای ۱۹۹۵ لغایت ۲۰۲۰ معادل ۴۸/۲ پیشبینی میشود. بنابرین رشد جمعیت ۶۰ ساله و بیشتر در تمامی دنیا از رشد کل جمعیت به مراتب بیشتر بوده است و این نیز به معنای پیرتر شدن جمعیت در سالهای اخیر و سالهای آتی خواهد بود.
جدول ۲-۳ میزان رشد جمعیت سالمند در مناطق و کشورهای مختلف جهان
منطقه/ کشور ۱۹۵۰-۱۹۷۰ ۲۰۲۰-۱۹۹۵ ۶۰ سال و بیشتر جهان ۲۳/۲ ۴۸/۲ مناطق بیشتر توسعه یافته ۵۲/۱ ۴۲/۱ مناطق کمتر توسعه یافته ۷۷/۲ ۰۵/۳ آفریقا ۷۱/۲ ۱۵/۳ آسیا ۸۳/۲ ۹۰/۲ اروپا ۲۱/۱ ۰۶/۱ آمریکای لاتین و کارائیب ۶۷/۲ ۲۹/۳ آمریکای شمالی ۶۶/۱ ۱۳/۳ اقیانوسیه ۲۹/۲ ۴۶/۲ ۸۰ سال و بیشتر جهان ۳۲/۳ ۶۷/۲ مناطق بیشتر توسعه یافته ۱۱/۳ ۷۵/۱ مناطق کمتر توسعه یافته ۶۲/۳ ۶۲/۳ مناطق با حداقل توسعه ۴۹/۳ ۳۰/۳ آفریقا ۱۷/۳ ۶۸/۳ آسیا ۸۴/۳ ۵۷/۱ اروپا ۸۸/۲ ۴۶/۱ آمریکای لاتین و کارائیب ۷۸/۳ ۷۰/۳ آمریکای شمالی ۰۲/۳ ۵۷/۱ اقیانوسیه ۴۰/۳ ۴۳/۲ همه سنها جهان ۷۲/۱ ۲۰/۱ مناطق بیشتر توسعه یافته ۶۰/۰ ۱۶/۰ مناطق کمتر توسعه یافته ۰۷/۲ ۴۳/۱ مناطق حداقل توسعه ۵۱/۲ ۳۸/۲ آفریقا ۷۲/۲ ۴۲/۲ آسیا ۸۸/۱ ۱۶/۱ اروپا ۴۲/۰ ۱۱/۰ آمریکای لاتین و کارائیب ۰۸/۲ ۲۹/۱ آمریکای شمالی ۹۹/۰ ۷۵/۰ اقیانوسیه ۵۳/۱ ۲۶/۱
(ماخذ:اسفراینی، ۱۳۷۸)
در جدول ۲-۴ میزان امید به زندگی در بدو تولد و در ۶۵ سالگی به تفکیک جنس ارائه شده است. بر اساس اطلاعات ارائه شده امید به زندگی در بدو تولد نسبت به صد سال قبل دو برابر و نسبت به ۵۰۰۰ سال پیش ۵/۴ برابرشده است. سه هزار سال پیش از میلاد مسیح متوسط طول عمر انسان ۱۸ سال بود. در سال ۱۸۹۰ امید به زندگی برای یک زن ساکن آلمان به ۴۰ سال رسیده و هم اکنون در این کشور شاخص امید به زندگی در بدو تولد برای زنان ۸۰سال و برای مردان ۷۳ سال است. در اوایل دهه ۱۹۵۰ میلادی، رقم شاخص امید به زندگی در بدو تولد در جهان به طور متوسط ۴۷ سال بود امید به زندگی در سال ۱۹۹۲، ۲۸ سال بیشتر از سال ۱۹۹۰ شده است. (باجغلی، ۱۳۷۸).
در سال ۱۹۹۵ این رقم به بیش از ۶۵ سال افزایش یافت، حتی در برخی کشورها به ۸۰ سال رسید. این تغییر شگرف هم ازلحاظ جمعیتشناسی و هم از نظر فرهنگی،تحول عظیمی را در زندگی امروز جوامع بشر به وجود آورده است که برای آن دو علت ذکر میشود: یکی بهبود وضعیت اقتصادی- اجتماعی مردم از قبیل تغذیه تغییر و شرایط زیستی، دیگر توسعه و پیشرفت مراقبتهای بهداشتی (هیروشیمی، ۱۳۷۷).
جدول ۲-۴ امید به زندگی دربدو تولد و در ۶۵ سالگی به تفکیک جنس (سالهای ۱۹۴۰ تا ۲۰۴۰)
امید به زندگی (زنان) امید به زندگی (مردان) سال تولد در ۶۵ سالگی در بدو تولد در ۶۵ سالگی در بدو تولد ۴/۱۳ ۷/۶۵ ۹/۱۱ ۴/۶۱ ۱۹۴۰ ۱/۱۵ ۱/۷۱ ۸/۱۲ ۶/۶۵ ۱۹۵۰ ۹/۱۵ ۲/۷۳ ۹/۱۲ ۶/۶۶ ۱۹۶۰ ۱/۱۷ ۹/۷۴ ۱/۱۳ ۱/۶۷ ۱۹۷۰ ۴/۱۸ ۵/۷۷ ۰/۱۴ ۹/۶۹ ۱۹۸۰ ۲/۱۹ ۹/۷۸ ۵/۱۴ ۴/۷۱ ۱۹۹۰ ۵/۱۹ ۵/۷۹ ۸/۱۴ ۱/۷۲ ۲۰۰۰ ۸/۱۹ ۸/۷۹ ۰/۱۵ ۴/۷۲ ۲۰۱۰ ۱/۲۰ ۱/۸۰ ۲/۱۵ ۷/۷۲ ۲۰۲۰ ۳/۲۰ ۴/۸۰ ۴/۱۵ ۰/۷۳ ۲۰۳۰ ۶/۲۰ ۷/۸۰ ۶/۱۵ ۳/۷۳ ۲۰۴۰
(ماخذ: اداره امنیت اجتماعی آمریکا ۱۹۸۴)
“