جدول ۲-۲ اثرات شرکت منظم در از فعالیت ورزشی
قلبی – عروقی
ظرفیت هوازی
↑/↔
ضربان قلب استراحتی
↓
فشارخون استراحت در افراد مبتلا به افزایش فشارخون- خفیف تا متوسط
↓
ضربان قلب در فشار کاری زیربیشینه
↓/↔
تغییرات لیپید و لیپوپروتئین
HDL
↔
LDL
↓
VLDL
↓
کلسترول تام
↓
نسبت خطر (HDL/کلسترول تام)
↓
متغییر های متابولیک
حساسیت به انسولین و متابولیسم گلوکز
↑
HbA1C
↓
↔: بدون تغییر، ↑: افزایش، ↓: کاهش
سازوکارهای کلیدی که از طریق آنها فعالیت ورزشی در ارتقای سلامت قلبی- عروقی بیماران دیابتی نقش دارند ،شامل بهبود عملکرد متسع کننده های آندوتلیالی عروق، عملکرد دیاستولی بطن چپ، کاهش سختی عروق و التهاب سیستمیک است. به علاوه فعالیت ورزشی در کاهش توده چربی بدن و چربی احشایی مؤثر است. پژوهشی که طی آن ۴۶۸ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ به مدت پنج سال پی گیری شدند، نشان داده است که بروز حوادث قلبی- عروقی در افرادی که در آغاز مطالعه ظرفیت هوازی پایین تری داشته اند، بیشتر بوده است. تمرینات هوازی با شدت متوسط می توانند مقدار VO2 max را در بیماران دیابتی نوع ۲ نزدیک به ۱۰ درصد بهبود بخشند و با این میزان تغییر، انتظار می رود که خطر بیماری های قلبی- عروقی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یابد. مطالعه ای که با هدف بررسی تأثیر تمرینات هوازی با شدت متوسط بر زیست نشان گرهای التهابی پلاسما و نشان گرهای اختلال عملکرد آندوتلیال عروقی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲ و اضافه وزن انجام شده است، کاهش قابل ملاحظه این عوامل و افزایش کلسترول HDL را در پی هفته ایی دو جلسه ورزش هوازی، بدون رژیم غذایی همراه نشان داده است(حسینی، ۱۳۹۱). هم چنین فعالیت ورزشی می تواند در کنترل علایم اختلالات اضطرابی و افسردگی، که در بیماری های مزمن مانند دیابت شایع هستند، کمک کند، اعتماد به نفس و عزت نفس بیمار را بالا ببرد و نیز باعث بهبود کیفیت خواب شود. با گذر زمان نقش فعالیت ورزشی به عنوان یک ابزار درمانی در کنترل دیابت و پیش گیری از بروز آن در افراد مستعد، آشکارتر می شود. اما مانند هر درمان دیگر، خطرات آن نیز باید به طور کامل شناخته شوند. تیم درمان کننده بیماران دیابتی باید فواید و خطرات فعالیت ورزشی را در بیمار مورد نظر ارزیابی کنند، آگاهی و آموزش های لازم را در اختیار او بگذارند و نسخه ورزشی قابل اجرا و بی خطری تجویز کنند. بنابراین بهتر است در کنار این تیم درمانی که شامل خود بیمار، پزشک، پرستار، متخصص تغذیه و روانشناس است، یک فرد آگاه به علم تمرین و فیزیولوژی ورزشی یا متخصص پزشکی ورزشی حضور داشته باشد (حسینی، ۱۳۹۱).
نتیجه تصویری برای موضوع افسردگی
جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت jemo.ir مراجعه نمایید.
۲-۱-۱۰ دارچین
دارچین گیاهی با نام علمیCinnamon و نام عمومی Cinnamomum zeylanicum می باشد. این درخت همیشه سبز به خانواده برگ بوها تعلق دارد و بومی سریلانکا و مناطق جنوب شرقی هند می باشد. دارچین با طعم تند و تیز خود اگر چه بیشتر به عنوان یک طعم دهنده ی مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد، ولی از مصارف درمانی آن نیز نباید غافل ماند. این گیاه یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی است که در طب سنتی به عنوان دارویی مهم کاربرد داشته است. قسمت های مختلف گیاه دارچین شامل؛ برگ، گل، میوه و پوست آن دارای ترکیبات و اسانس هایی می باشند که از نظر شیمیایی شباهت ها یی با یکدیگر دارند. نشان داده شده است که پوست این گیاه حاوی اسانس (روغن فرار) با بویی مطبوع می باشد (مدرسی، ۱۳۹۰). میزان این اسانس حدود ۵/۰ تا ۵/۲ درصد برآورد می شود. این اسانس خود از چند ترکیب دیگر شامل؛ سینامون آلدهید (۵۵ تا ۷۶ درصد)، اوژنول (پنج تا ۱۸ درصد)، سافرول (کمتر از دو درصد)، تشکیل شده است.از دیگر ترکیبات شیمیایی تشکیل دهنده پوست دارچین می توان به سینامیک اسید، کادینن، کاریوفیلن، تانن ها، فنل ها، د ی ترپن ها، ترکیب های کربوهیدراتی و موسیلاژی متفاوت و مقدار کمی کومارین نیز اشاره نمود. قسمت های مختلف این گیاه از جمله پوست آن خواص درمانی زیادی دارند، به طوری که مصرف آن ها باعث تقویت قلب، معده و روده ، بهبود فعالیت کلیه ها و افزایش نیروی جنسی
می شود (مدرسی، ۱۳۹۰). ارزش دارویی این گیاه بیشتر به دلیل روغن فرار آن می باشد. ترکیبات اصلی این اسانس شامل ؛ سینامون آلدهید، اوژنول و سافرول فعالیتی شبیه به انسولین دارند و می توانند در درمان دیابت مفید باشند. همچنین تأثیر این ترکیبات در کاهش تری گلیسرید، کلسترول و لیپوپروتئین کم چگال خون مثبت می باشد. دارچین به دلیل خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی خود کاربرد دارد. مصرف این ادویه به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی قوی آن مانع اکسیداسیون مواد آلی در بدن و سبب کاهش راد یکال ها ی آزاد می شود (مدرسی، ۱۳۹۰). پژوهش ها نشان می دهند که عصاره دارچین در ترمیم زخم های ایجاد شده بر موش های صحرایی نژاد ویستار مؤثر می باشد. سایر اثرات این گیاه شامل؛ اثر در درمان تهوع و اسهال و تأثیر بر بالا بردن قدرت فهم و درک نیز به اثبات رسیده است. با توجه به این که امروزه داروهای گیاهی به یکی از اشکال دم کرده، جوشانده، عصاره، پودر، شربت، پماد، ضماد و اسانس (اغلب به صورت تقطیر با بخار آب) مصرف شده و در بازار موجود می باشند و نکته مهم درارتباط با مصرف داروهای گیاهی دوز مصرفی آن است (مدرسی، ۱۳۹۰). راناسیق و همکارانش [۴۰] در سال ۲۰۱۲ اثرات کوتاه مدت و بلند مدت دارچین بر وزن بدن، کنترل گلوکز خون و چربی خون در موش های صحرایی سالم و دیابتی را بررسی کردند و نتیجه گرفتند که دارچین باعث کاهش گلوکز خون و بهبود فراسنج های چربی در موش های صحرایی دیابتی می شود (راناسیق و همکاران، ۲۰۱۲). و در مطالعه ای زحمتکش و همکاران در سال ۱۳۹۰ در رابطه با اثر دارچین بر سطح گلوکز در بیماران دیابتی نوع ۲ نشان داده شد که دارچین با دوز دو گرم در روز اثر معنی داری بر کاهش سطح گلوکز خون و چربی های خون ندارد (زحمتکش و همکاران، ۱۳۹۰).